καταπεδώ

καταπεδῶ, -άω (Α)

(επιτ. τ. τού πεδώ) (ποιητ. τ. και μόνο σε τμήση) μτφ. δένω, δεσμεύω ισχυρά, περιπλέκω («κατὰ δ' οὖν ἕτερόν γε πέδησεν» — τον έναν από τους δύο ανθρώπους συνήθως τόν περιπλέκει, Ομ. Ιλ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + πεδῶ «δένω» (< πέδη «δεσμά»)].